Anja mocht eindelijk naar huis, en dus naar bed, nu de ergste gewonden waren geholpen. En de doden geteld. Onderweg stond er een lange file de binnenstad uit. Wat bleek was dat de politie alle auto's met als moslims ogende inzittenden aanhield. Anja stemde Groen Links. Anja vond dit zielig. Nog voor ze haar voordeur had bereikt hoorde ze de Beatle ringtone van haar smartphone. Het was de planner van het ziekenhuis. Of ze na een dutje van een uur of zes onmiddelijk naar Ten Haag kon. Daar had de volgende catastrofe zich voorgedaan en men was op zoek naar mensen om te helpen. Arme moslims, die zullen wel de schuld krijgen, verzuchtte Anja.
Peter de Fries vlamde als altijd. Gelukkig werd de paal in zijn broek veroorzaakt door zijn onvergelijkbare narcisme alsmede de rondborstige blonde presentatrice verborgen door de tafel waar het biertje opstond waar hij nooit van dronk. Peter dronk al jaren niet meer omdat hij dan zijn discipline verloor en losse handjes kreeg. Maar het deed het goed bij de laagopgeleide doelgroep die fan van hem was en hij kreeg ook aardig wat "grijs" geld doorgeschoven door een groot landelijk biermerk voor de extra promotie. Hij verweet zijn grootste demoon dat deze polariseerde. Dat hij bevolkingsgroepen tegen elkaar opzette. Dat hij niet wist waar hij het over had Dat er geen vredelievender en nobeler geloof was dan de islam en dat hij stevige twijfelde om zich te bekeren. Wat tevens goed uit zou komen om zijn veelwijverij te legitimeren. Peter genoot van deze laatste show van de avond. Was er elke dag maar zo'n buitenkansje.
De excellentie huilde stiekem een beetje en verlangde dat zijn moeder al in de beveiligde locatie was. Hij had een schouder nodig om op uit te huilen en ook zijn maatje Jordan was er nog niet. Zonder deze bretelbeer was troostsex ook niet binnen bereik. En waar zouden ze afgezonderd plekje kunnen vinden? Dat laatste was nog wel het makkelijkst. Een premier kan zo zijn privileges claimen. Dan maar aan het werk dacht hij. In Ten Haag bleken een aantal ministeries te zijn opgeblazen en waren er mannen met mitrailleurs diverse kerken binnengerend. Al met al honderden dode christenen en, wat de excellentie meer betreurde, tientallen dode ambtenaren. Het was weer zijn dag niet. Hij zag zijn liberale partij omlaag kelderen in de peilingen.
Roel was het protocol zat. Hij besloot het over een andere boeg te gooien. Hij vroeg Abdelhamid of hij wist dat het misschien niet in zijn macht lag om de noodzakelijke informatie met geweld uit hem te krijgen. Maar dat hij een telefoonnummer had van de Amerikaanse geheime dienst. Niet de gewone bureaucratische. Maar eentje die zo geheim was dat alleen de president, sinds twee maanden een niet al te moslimvriendelijke populist, weet van ze had. Abdelhamid begon opnieuw te snikken en riep om zijn advocaat. Roel belde de yanks.
Anja had door haar vermoeidheid gelukkig snel de slaap kunnen vatten. Ze werd wakker en nam een snelle douche. Ze sprong in haar auto maar werd gebeld door de planner. Ze kon meerijden met een agent die toch die kant op moest. Deze kon sneller door het verkeer met zijn sirene en de nood was nog hoog. Vele hoge ambtenaren lagen op sterven en deze moesten worden gered. Bij het parkeerterrein wachte de agent al om haar en nog drie collega's mee te nemen richting Ten Haag. Weer een zware dag voor de boeg. Anja berustte zich in de gedachte dat dit niet de ware islam was.
Peter de Fries maakte een snelle wip met de presentratrice alvorens zich naar zijn onbescheiden auto te begeven. Plots voelde hij een hand op zijn schouder. "Dus jij bent maatje van die terroristen" hoorde hij de als hooligan ogende man achter hem zeggen. "Jullie soort heeft dit mede mogelijk gemaakt" zei de man die vergezeld was van nog wat illustere companen. Peter voelde de eerste klap en scheet in zijn broek. Na twee minuten ging het lampje uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten